Δεκάδες μελέτες έχουν διεξαχθεί προσπαθώντας να απαντήσουν το ερώτημα της πρόληψης του καρκίνου. Πολλές από αυτές τις μελέτες δίνουν αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, χωρίς να ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Η γενική εντύπωση όμως που αφήνουν οδηγεί με σαφήνεια στο ρητό των αρχαίων Ελλήνων «παν μέτρον άριστον», δηλαδή ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι η ισορροπία σε όλα. Ίσως αυτό που ιεραρχικά πρέπει να τοποθετήσουμε στην κορυφή των τρόπων πρόληψης του ουρολογικού καρκίνου είναι η έγκαιρη διάγνωση, αφού σχεδόν όλοι οι ουρολογικοί καρκίνοι που διαγιγνώσκονται σε πρώιμο στάδιο, θεραπεύονται σε ποσοστό άνω του 90%.
Έως και 50% των σεξουαλικώς ενεργών γυναικών θα έχουν τουλάχιστον μία προσβολή από κυστίτιδα στη ζωή τους, αλλά οι λοιμώξεις στους άνδρες και τα παιδιά είναι σπάνια.
Οι κυστίτιδες συμβαίνουν συνήθως όταν βακτήρια, με συχνότερο το κολοβακτηρίδιο (E. coli), εισέρχονται στο ουροποιητικό σύστημα μέσω της ουρήθρας και πολλαπλασιάζονται κυρίως στην ουροδόχο κύστη. Επειδή όμως οι λοιμώξεις είναι ανιούσες, δηλαδή τα βακτήρια μπορούν να ανέβουν πιο ψηλά στο ουροποιητικό σύστημα, μπορεί να αναπτυχθούν μέχρι και πυελονεφρίτιδες. Διάφοροι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη των ουρολοιμώξεων, όπως:
Τα συμπτώματα της κυστίτιδας μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση και τη σοβαρότητα της λοίμωξης. Τα κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:
Επειδή πολλά από τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης ομοιάζουν με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων του ουροποιητικού, έχει τεράστια σημασία προτού οδηγηθεί ο ασθενής στην αντιβίωση, να έχει δώσει μια καλλιέργεια ούρων, ώστε να αναγνωριστεί το μικρόβιο, πχ. το E.Coli και να γίνει το λεγόμενο αντιβιόγραμμα, η εξέταση που θα καθορίσει τη σωστή αντιβίωση, εκείνη δηλαδή στην οποία θα έχει ευαισθησία το μικρόβιο. Η διάγνωση γίνεται με ουροκαλλιέργεια, η οποία δείχνει >100.000 οργανισμούς/κατά οπτικό πεδίο και θεωρείται θετική. Στις γυναίκες με συμπτώματα, ακόμα και 10.000 μικροοργανισμοί δίνουν θετική καλλιέργεια ούρων.
Περαιτέρω έρευνα στις γυναίκες δεν είναι απαραίτητη, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία για συμμετοχή της ανώτερης οδού ή εμμένουσα αιματουρία. Σε άντρες < 50 ετών, μία απλή ακτινογραφία κοιλίας (ΝΟΚ) θα πρέπει να πραγματοποιηθεί για να αποκλειστούν λίθοι, αλλά καμία άλλη διερεύνηση δεν απαιτείται. Σε μεγαλύτερους άνδρες και παιδιά, απαιτείται πλήρης εκτίμηση της ουροποιητικής οδού με ΝΟΚ και υπερηχογράφημα.
Όταν ο ασθενής πάρει αντιβίωση χωρίς να έχει γίνει καλλιέργεια ούρων, υπάρχει η περίπτωση να θεραπεύουμε μια λοίμωξη λανθασμένα, με αποτέλεσμα την υποτροπή ή την εμμονή του μικροβίου ή και ακόμα να καθυστερούμε τη διάγνωση μιας σοβαρότερης πάθησης του ουροποιητικού, όπως ένα καρκίνο της ουροδόχου κύστης.
Η έγκαιρη θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της εξάπλωσης της λοίμωξης και την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών. Η τυπική θεραπεία για τις ουρολοιμώξεις περιλαμβάνει μια σειρά αντιβιοτικών που συνταγογραφείται από επαγγελματία υγείας. Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά από το στόμα (εμπειρική θεραπεία 3 ημερών), αναμένοντας τα αποτελέσματα της καλλιέργειας και της εξέτασης ευαισθησίας, του λεγόμενου αντιβιογράμματος. Η ουροκαλλιέργεια πρέπει να επαναλαμβάνεται μία εβδομάδα μετά την αγωγή για να εξασφαλιστεί η εκρίζωση των βακτηρίων. Σε ασθενείς άνω των 65 ετών, σε διαβητικούς ή αν τα συμπτώματα είναι σοβαρά ή μη ρυθμιζόμενα, η θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται για μία εβδομάδα.
Η επιλογή του αντιβιοτικού εξαρτάται από τον τύπο του βακτηρίου που προκαλεί τη μόλυνση, δηλαδή την καλλιέργεια ούρων και το ιατρικό ιστορικό του ατόμου. Εκτός από τα αντιβιοτικά, τα ακόλουθα μέτρα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των ουρολοιμώξεων:
Αυξημένη πρόσληψη υγρών: Πίνοντας νερό, βοηθάμε στην απομάκρυνση των βακτηρίων από το ουροποιητικό σύστημα και προάγουμε την επούλωση. Χρειάζεται όμως προσοχή στην υπερκατανάλωση, διότι το πολύ νερό μειώνει τη συγκέντρωση του μικροβιώματος, το οποίο μας προστατεύει από τις λοιμώξεις.
Ανακούφιση από τον πόνο: Τα παυσίπονα που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή, όπως η παρακεταμόλη και η ιβουπροφαίνη, ανακουφίζουν την ενόχληση που προκαλείται από ουρολοιμώξεις.
Cranberry: Ορισμένες μελέτες υποδεικνύουν ότι ο χυμός ή τα συμπληρώματα cranberry μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη επαναλαμβανόμενων ουρολοιμώξεων, αν και τα στοιχεία δεν είναι πειστικά.
Ατομική υγιεινή: Η διατήρηση καλής προσωπικής υγιεινής, συμπεριλαμβανομένων των κατάλληλων τεχνικών σκουπίσματος και του τακτικού μπάνιου, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ουρολοιμώξεων.
Στρατηγικές πρόληψης: Τα άτομα που είναι επιρρεπή σε επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις θα πρέπει να εξετάσουν στρατηγικές όπως η ούρηση πριν και μετά τη σεξουαλική δραστηριότητα, η αποφυγή της χρήσης ερεθιστικών γυναικείων προϊόντων και η χρήση βαμβακερών εσωρούχων που αναπνέουν.
Ένα 10-20% των γυναικών που έχουν υποστεί μια κυστίτιδα και έχουν λάβει θεραπεία για αυτή, θα επανεμφανίσουν παρόμοια λοίμωξη.
Μια γυναίκα θεωρείται ότι πάσχει από υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη όταν έχει πάνω από 3 λοιμώξεις ετησίως.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που συμβάλλουν στις επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις. Μια κοινή αιτία είναι η ατελής εκρίζωση της αρχικής λοίμωξης, επιτρέποντας στα βακτήρια να αναγεννηθούν και να πολλαπλασιαστούν. Οι δομικές ανωμαλίες στο ουροποιητικό σύστημα, όπως οι πέτρες στα νεφρά ή οι στενώσεις της ουρήθρας, μπορούν επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων.
Ορισμένοι παράγοντες του τρόπου ζωής μπορούν επίσης να παίξουν ρόλο σε υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Οι κακές πρακτικές υγιεινής, όπως το σκούπισμα από πίσω προς τα εμπρός μετά τη χρήση της τουαλέτας, οι παθήσεις του κόλπου, όπως η κολπίτιδα ή η ξηρότητα ειδικά σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η σεξουαλική δραστηριότητα και το οικογενειακό ιστορικό.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτείται λεπτομερής κλινικός και απεικονιστικός έλεγχος για να βρεθεί το αίτιο (π.χ. ανατομική ανωμαλία, συγγενής πάθηση). Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει αρκετές επιλογές, από αλλαγές στις συνήθειες ζωής, μέχρι τη χρόνια λήψη αντιβιοτικών ή την έγχυση εντός της ουροδόχου κύστεως ειδικών προφυλακτικών ουσιών.
Η διαχείριση των επαναλαμβανόμενων ουρολοιμώξεων συχνά περιλαμβάνει μια πολύπλευρη προσέγγιση. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά αντιβιοτικών, προσαρμοσμένη στα συγκεκριμένα βακτήρια που προκαλούν τη μόλυνση. Οι τροποποιήσεις του τρόπου ζωής, όπως η διατήρηση καλών πρακτικών υγιεινής και η καλή ενυδάτωση μπορεί να είναι ευεργετικές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως χρειαστούν όπως απεικονιστικές μελέτες ή ουρολογικές αξιολογήσεις, για να εντοπιστούν τυχόν υποκείμενα ανατομικά προβλήματα του ουροποιητικού που συμβάλλουν στις υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Παράλληλα, υπάρχουν και αρκετοί παράγοντες, όπως φυτικά συμπληρώματα με λακτοβακίλλους και cranberry, χορήγηση αδρανοποιημένου κολοβακτηριδίου (Ε. Coli) σε μορφή κάψουλας που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα έναντι του συγκεκριμένου μικροβίου ή και ειδικές ενδοκυστικές εγχύσεις υαλουρονικού που μπορούν να δημιουργήσουν ισχυρή ασπίδα άμυνας στην ουροδόχο κύστη.
Είναι σημαντικό για τα άτομα που παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια. Ο Ουρολόγος μπορεί να παρέχει ακριβή διάγνωση, να αναπτύξει ένα κατάλληλο σχέδιο θεραπείας και να προσφέρει καθοδήγηση σχετικά με τα προληπτικά μέτρα.
Ιατρείο Μαρούσι
ΥΓΕΙΑ – Ερυθρού Σταυρού 5,
7ος όροφος,
210 686 7637
Copyright © 2024 Αττική Ουρολογία
Design & Developed by Zonepage
