Οι στενώσεις της ουρήθρας μπορεί να βλάψουν σημαντικά τη λειτουργία του ουροποιητικού και την ποιότητα ζωής. Οι στενώσεις της ουρήθρας μπορεί να προκύψουν από διάφορες αιτίες, όπως τραύμα, μόλυνση, φλεγμονή και προηγούμενες ιατρικές διαδικασίες. Παρά το γεγονός ότι είναι σχετικά συχνές, οι στενώσεις της ουρήθρας συχνά μένουν αδιάγνωστες ή υποθεραπευμένες, οδηγώντας σε επιπλοκές όπως κατακράτηση ούρων, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις και ακράτεια ούρων.
Η ουρήθρα χρησιμεύει ως αγωγός για τη διέλευση των ούρων από την ουροδόχο κύστη στο εξωτερικό περιβάλλον τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Στους άνδρες, η ουρήθρα είναι μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη, διασχίζει το μήκος του πέους και περιλαμβάνει 4 τμήματα: την προστατική ουρήθρα, την υμενώδη ουρήθρα, τη βολβική ουρήθρα και την πεϊκή ουρήθρα. Αντίθετα, η γυναικεία ουρήθρα είναι πιο κοντή και πιο απλή.
Οι στενώσεις της ουρήθρας μπορεί να προκύψουν από μια πλειάδα παραγόντων, με την υποκείμενη αιτιολογία συχνά να υπαγορεύει τη φύση και τη σοβαρότητα της στένωσης. Οι κοινές αιτίες περιλαμβάνουν:
Η κλινική εικόνα των στενώσεων της ουρήθρας μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη θέση, το μήκος και τη σοβαρότητα της στένωσης. Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
Προβλήματα ροής των ούρων: Η μειωμένη ροή ούρων, η αδύναμη ροή ούρων, η διστακτικότητα των ούρων (δυσκολία στην έναρξη της ούρησης) και η ατελής κένωση της ουροδόχου κύστης είναι χαρακτηριστικές ενδείξεις στενώσεων της ουρήθρας.
Κατακράτηση ούρων: Σοβαρές στενώσεις μπορεί να εμποδίσουν εντελώς τη ροή των ούρων, με αποτέλεσμα κατακράτηση ούρων.
Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος: Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, που χαρακτηρίζονται από συμπτώματα όπως δυσουρία (επώδυνη ούρηση), συχνουρία, επείγουσα ανάγκη και αιματουρία.
Πυελικός πόνος: Πυελική δυσφορία ή πόνος κατά την ούρηση ή τη σεξουαλική επαφή λόγω αυξημένης πίεσης στην ουρήθρα και φλεγμονής.
Ουρηθρική έκκριση: Πυώδης ή αιματηρή έκκριση από το στόμιο της ουρήθρας μπορεί να υποδηλώνει υποκείμενη λοίμωξη ή φλεγμονή που σχετίζεται με στενώσεις.
Οι βασικές διαγνωστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν:
Ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση: Ο Ουρολόγος θα ρωτήσει για το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένων τυχόν προηγούμενων ουρολογικών διαδικασιών ή τραύματος. Μια ενδελεχής φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της ψηλάφησης της ουρήθρας και της αξιολόγησης της δυναμικής της ροής των ούρων, μπορεί να παρέχει πολύτιμες διαγνωστικές πληροφορίες.
Ουροροομετρία: Η Ουροροομετρία είναι μια εξέταση που γίνεται στο ιατρείο, κατά την οποία ο ασθενής ουρεί ελεύθερα σε ένα μηχάνημα που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του ρυθμού και του μοτίβου της ροής των ούρων. Μη φυσιολογικά ευρήματα ουροροομετρίας, όπως παρατεταμένη ή διακοπτόμενη ροή, μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία απόφραξης της ουρήθρας.
Κυστεοσκόπηση: Η κυστεοσκόπηση περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός λεπτού, εύκαμπτου οργάνου (κυστεοσκόπιο) στην ουρήθρα για την οπτικοποίηση του ουροποιητικού συστήματος. Η άμεση οπτικοποίηση της ουρήθρας επιτρέπει την αναγνώριση των στενωμάτων, την εκτίμηση του μήκους και της σοβαρότητάς τους και την ταυτόχρονη αξιολόγηση της ουροδόχου κύστης και του βλεννογόνου της ουρήθρας.
Ανιούσα ουρηθρογραφία: Η ανιούσα ουρηθρογραφία είναι μια τεχνική ακτινογραφικής απεικόνισης που χρησιμοποιείται για την οριοθέτηση της ανατομίας της ουρήθρας και τον εντοπισμό στενώσεων. Το υλικό αντίθεσης ενσταλάσσεται στην ουρήθρα μέσω ενός καθετήρα και λαμβάνονται εικόνες με ακτίνες Χ για να απεικονιστούν τυχόν περιοχές στένωσης ή απόφραξης.
Η διαχείριση των στενώσεων της ουρήθρας προσαρμόζεται στην κλινική εικόνα του κάθε ασθενούς, στα χαρακτηριστικά της στένωσης και στην υποκείμενη αιτιολογία. Οι μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν τόσο συντηρητικές όσο και επεμβατικές προσεγγίσεις.
Διαστολή ουρήθρας: Η διαστολή της ουρήθρας περιλαμβάνει τη σταδιακή διεύρυνση του στενωμένου τμήματος της ουρήθρας χρησιμοποιώντας διαδοχικά μεγαλύτερους διαστολείς ή ήχους ουρήθρας. Ενώ η διαστολή μπορεί να προσφέρει συμπτωματική ανακούφιση σε ορισμένες περιπτώσεις, σχετίζεται με υψηλά ποσοστά υποτροπής και την πιθανότητα επιπλοκών όπως τραύμα ουρήθρας και ψευδείς διόδους. Τελευταία όμως έχει φέρει επανάσταση η χρήση ειδικών μπαλονιών διαστολής των στενωμάτων, τα οποία εκτός της διάνοιξης, έχουν την ιδιότητα να απελευθερώνουν πάνω στο σημείο του στενώματος ειδικές ουσίες και ειδικότερα την πακλιταξέλη, η οποία σταματά τη δράση των κυττάρων που δημιουργούν την στενωτική ουλή και μειώνει κατά πολύ την υποτροπή του στενώματος. Η επιτυχία της τεχνικής ξεπερνά το 80%.
Οπτική ουρηθροτομή: Η ουρηθροτομή είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία που συνεπάγεται τη διατομή με laser της στένωσης της ουρήθρας μέσω ενδοσκοπίου. Ο ασθενής φεύγει άμεσα από το νοσοκομείο, έχοντας έναν καθετήρα, τον οποίο θα έχει για 24-72 ώρες. Παράλληλα, θα λάβει θεραπεία με αντιβίωση και ίσως κορτιζόνη, η οποία βοηθά στη μείωση της φλεγμονής και την επανεμφάνιση του στενώματος. Η οπτική ουρηθροτομή την πρώτη φορά που θα γίνει έχει επιτυχία 70-85%. Η επιτυχία της όμως μειώνεται δραστικά από την δεύτερη φορά και μετά, πέφτοντας στο 20-40%.
Ουρηθροπλαστική: Η ουρηθροπλαστική θεωρείται η χρυσή θεραπεία για πολύπλοκες ή υποτροπιάζουσες στενώσεις της ουρήθρας. Αυτή η χειρουργική διαδικασία περιλαμβάνει την εκτομή του νοσούντος τμήματος της ουρήθρας που ακολουθείται από πρωτογενή αναστόμωση από άκρο σε άκρο ή ανακατασκευή χρησιμοποιώντας συνήθως μοσχεύματα από στοματικό βλενογόννο. Η ουρηθροπλαστική προσφέρει ανθεκτικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα με υψηλά ποσοστά επιτυχίας, άνω του 85-90% και χαμηλά ποσοστά υποτροπής. Ο ασθενής μένει στο νοσοκομείο για 1 βράδυ, εξέρχεται με ουρηθρικό και συνήθως και υπερηβικό καθετήρα για 2 εβδομάδες. Εν συνεχεία, οι καθετήρες αφαιρούνται και ελέγχεται η ποιότητα της ούρησης.
Ουρηθρικά stent: Τα ουρηθρικά stents, όπως οι προσωρινοί ή μόνιμοι καθετήρες ουρήθρας ή τα αυτοδιαστελλόμενα μεταλλικά stent, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση της απόφραξης και τη διατήρηση της βατότητας της ουρήθρας. Το stent συχνά προορίζεται για ανακουφιστικά ή προσωρινά μέτρα σε ηλικιωμένους ασθενείς με κακή χειρουργική υποψηφιότητα ή εκτεταμένες συννοσηρότητες.
Έγχυση μιτομυκίνης C: Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, η ουρηθρική ένεση μιτομυκίνης C—ένας χημειοθεραπευτικός παράγοντας—μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συμπληρωματική θεραπεία για την πρόληψη της υποτροπής της στένωσης μετά από ενδοσκοπικές παρεμβάσεις. Η μιτομυκίνη C πιστεύεται ότι αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών και την εναπόθεση κολλαγόνου, μειώνοντας έτσι τον σχηματισμό ουλής.
Παρά τις προόδους στις διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους, οι στενώσεις της ουρήθρας παραμένουν συνδεδεμένες με πιθανές επιπλοκές και προκλήσεις. Οι συχνές επιπλοκές περιλαμβάνουν υποτροπή στενώσεων, ακράτεια ούρων, στυτική δυσλειτουργία (στους άνδρες), σχηματισμό συριγγίου ουρήθρας και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Η πρόγνωση για τα άτομα με στενώσεις της ουρήθρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποκείμενη αιτιολογία, τα χαρακτηριστικά της στένωσης και την επιλεγμένη θεραπευτική προσέγγιση. Να σημειωθεί ότι οι ασθενείς με την καλύτερη πρόγνωση είναι αυτοί που έχουν στενώματα στη βολβική μοίρα της ουρήθρας, μικρού μήκους μέχρι 2 εκατοστά, να μην συνυπάρχει ουρολοίμωξη και να μην έχει κάνει άλλες χειρουργικές επεμβάσεις.
Σημαντική είναι η μετεγχειρητική παρακολούθηση, η οποία γίνεται εύκολα στο ιατρείο με ουροροομετρία και υπέρηχο για μέτρηση υπολείμματος ούρων κάθε μήνα μέχρι 1 έτος μετεγχειρητικά. Μετά το 1 έτος κι εφόσον δεν υπάρχει υποτροπή, ο ασθενής θεωρείται ιαθείς.
Οι στενώσεις της ουρήθρας αντιπροσωπεύουν μια πολύπλοκη ουρολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από στένωση ή απόφραξη του αυλού της ουρήθρας, που συχνά οδηγεί σε διαταραχές της ροής των ούρων και συναφή συμπτώματα. Οι θεραπευτικές επιλογές κυμαίνονται από συντηρητικά μέτρα όπως η διαστολή της ουρήθρας έως οριστικές χειρουργικές επεμβάσεις όπως η ουρηθροπλαστική, με απώτερο στόχο την ανακούφιση από την απόφραξη, την αποκατάσταση της ουροποιητικής λειτουργίας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Ιατρείο Μαρούσι
ΥΓΕΙΑ – Ερυθρού Σταυρού 5,
7ος όροφος,
210 686 7637
Copyright © 2024 Αττική Ουρολογία
Design & Developed by Zonepage
