Ο ορχικός καρκίνος αποτελεί την πιο κοινή κακοήθεια των αντρών ηλικίας μεταξύ 15 και 39 ετών αλλά αποτελεί μόνο το 1-2% όλων των αντρικών καρκίνων.
Ο καρκίνος των όρχεων αντιπροσωπεύει το 1% των νεοπλασμάτων των ενηλίκων και το 5% των ουρολογικών όγκων, με τρεις έως δέκα νέες περιπτώσεις ανά 100.000 άνδρες/ετησίως στις δυτικές κοινωνίες. Η συχνότητα της TC έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως στις βιομηχανικές χώρες και συνεχίζει να αυξάνεται. Κατά τη διάγνωση, το 1-2% είναι αμφοτερόπλευροι και το 90-95% των περιπτώσεων είναι όγκοι γεννητικών κυττάρων (GCT). Η μέγιστη συχνότητα εμφάνισης είναι την τρίτη δεκαετία της ζωής για τους ασθενείς με μη σεμινωματώδη όγκο γεννητικών κυττάρων (NSGCT) και μικτές GCT, και την τέταρτη δεκαετία για τους ασθενείς με σεμινωματικό όρχι.
Υπάρχουν δύο θεμελιώδεις κατηγορίες καρκίνου όρχεος με βάση την ανάπτυξή τους και τα επιγενετικά χαρακτηριστικά τους. Οι περισσότεροι καρκίνοι μετά την εφηβεία προέρχονται από νεοπλασία γεννητικών κυττάρων «in situ» (GCNIS). Ιστολογικά και κλινικά, αυτά υποδιαιρούνται σε σεμινώματα και μη σεμινώματα, με τα τελευταία να περιλαμβάνουν σωματικά και εξωεμβρυϊκά στοιχεία εμβρυϊκού καρκινώματος, λεκιθικού σάκου, χοριοκαρκινώματος και τερατώματος μετά την εφηβεία.
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου σχετίζονται με το σύνδρομο δυσγενεσίας των όρχεων, το οποίο περιλαμβάνει κρυψορχία, υποσπαδία, μειωμένη σπερματογένεση και μειωμένη γονιμότητα ή διαταραχές της σεξουαλικής ανάπτυξης. Επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν οικογενειακό ιστορικό TC μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού και παρουσία ετερόπλευρου όγκου των όρχεων αν και ο κίνδυνος ήταν χαμηλότερος εάν οι ασθενείς είχαν λάβει προηγουμένως χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα.
Η συνήθης εμφάνιση είναι ανώδυνη μονόπλευρη οσχεϊκή διόγκωση με ψηλαφητή σκληρή μάζα, την οποία ψηλαφά ο ίδιος ο ασθενής, ή ο Ουρολόγος. Για αυτό το λόγο είναι τεράστιας σημασίας η αυτό-εξέταση των ασθενών σε καθημερινή βάση, ώστε αν βρεθεί κάτι που ξενίζει τον άνδρα στην ψηλάφηση των όρχεών του, να ζητήσει βοήθεια άμεσα από τον ουρολόγο.
20% των ασθενών έχουν ιστορικό οσχεϊκού τραύματος, το οποίο μπορεί να συγκαλύψει την αρχική διάγνωση. Η παρουσίαση στον ιατρό συχνά καθυστερείται από τον ασθενή και αυτό επηρεάζει την πρόγνωση. Τα συμπτώματα από τις μεταστάσεις είναι σπάνια, αλλά γυναικομαστία εμφανίζεται στο 2%. Η εξέταση του οσχέου αποκαλύπτει μάζα στο σώμα του όρχεως, αν και δευτεροπαθής υδροκήλη μπορεί να καθιστά τον όρχι αψηλάφητο. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με υπέρηχο οσχέου, το οποίο δείχνει μάζα στο σώμα του όρχεος. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να ζητηθεί και μαγνητική τομογραφία οσχέου.
Οι καρκινικοί δείκτες (a-FP, hCG, LDH) μπορεί να βοηθήσουν στην διάγνωση και είναι βασικό να εξετάζονται πριν την εκτέλεση ορχεκτομής, αλλά είναι πιο χρήσιμοι για την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στην θεραπεία και για τον αν οι ασθενείς ανήκουν σε καλή, ενδιάμεση ή κακή προγνωστική ομάδα.
Η σταδιοποίηση του ασθενούς για την αναγνώριση μεταστάσεων γίνεται τυπικά με αξονική άνω-κάτω κοιλίας και θώρακος. Ορισμένες φορές θα ζητηθεί και ειδικό PET scan.
Από την στιγμή που ο ιστολογικός τύπος επιβεβαιώνεται, ο ασθενής πρέπει να σταδιοποιηθεί με την χρήση αξονικής τομογραφίας της κοιλίας και του θώρακα.
Η θεραπεία εκλογής για σταδίου I σεμινωματώδεις αρχέγονους βλαστικούς όγκους είναι η χαμηλή δόση ακτινοβολίας στους παραορτικούς λεμφαδένες, που έχει ως αποτέλεσμα την ίαση σε ποσοστά περίπου 100%. Υψηλότερα στάδια θεραπεύονται με χημειοθεραπεία και έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.
Για το στάδιο I μη σεμινωματωδών όγκων αρχέγονων βλαστικών κυττάρων, η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται γιατί υπάρχει ένα ποσοστό της τάξεως του 28% υποτροπής χωρίς την επικουρική θεραπεία. Υψηλότερα στάδια αντιμετωπίζονται με χημειοθεραπεία.
Η αγωγή της χημειοθεραπείας ποικίλλει αλλά συνήθως περιλαμβάνει πολλαπλά φάρμακα (π.χ. μπλεομυκίνη, ετοποσίδη, καρβοπλατίνα) που χορηγούνται σε κύκλους με 3 εβδομαδιαία μεσοδιαστήματα.
Ο καρκίνος στους όρχεις είναι μια νόσος που έχει εξαιρετική πρόγνωση και επιβίωση, εφόσον αντιμετωπιστεί άμεσα και με τον κατάλληλο τρόπο.
Η νόσος σταδίου I μπορεί συνήθως να ιαθεί σε όλους τους ασθενείς. Σε υψηλότερου σταδίου νόσο, πλήρης ύφεση εμφανίζεται στο 80-90% των ασθενών.
Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται και στο 10% που υποτροπιάζει μετά την χημειοθεραπεία, δεύτερης γραμμής χημειοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αλλά τέτοιοι ασθενείς συνήθως υφίστανται ριζική οπισθοπεριτοναϊκή εκτομή των λεμφαδένων. Ο οπισθοπεριτοναικός λεμφαδενικός καθαρισμός γίνεται και με ρομποτική μέθοδο με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ιατρείο Μαρούσι
ΥΓΕΙΑ – Ερυθρού Σταυρού 5,
7ος όροφος,
210 686 7637
Copyright © 2024 Αττική Ουρολογία
Design & Developed by Zonepage
