Kαλοήθης υπερπλασία προστάτη: Με ποια μέθοδο να χειρουργηθώ;
Διουρηθρική προστατεκτομή
Υποφέρετε από καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ). Λαμβάνετε φάρμακα για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς τα συμπτώματά σας να ηρεμούν με αποτέλεσμα η ποιότητα της ζωής σας να έχει επηρεαστεί σημαντικά. Έχετε πολύ αδύναμη ακτίνα ούρησης, σηκώνεστε συχνά τη νύκτα ή πηγαίνετε τρέχοντας στην τουαλέτα για να ουρήσετε;
Κάνατε αρκετά υπερηχογραφήματα στην ουροδόχο κύστη μετά από ούρηση και το υπόλειμμα ούρων είναι πάνω από 150 κυβικά. Σας διέγνωσαν επίσης με πέτρα στην κύστη ή κάποιο μεγάλο εκκόλπωμα. Εμφανίζετε συχνά ουρολοιμώξεις ή μακροσκοπική αιματουρία. Οι νεφροί εμφανίζουν διάταση;
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, έχει φθάσει η στιγμή να χειρουργηθείτε για τον προστάτη σας.
Απόλυτες ενδείξεις χειρουργείου για ΚΥΠ:
- Αποφρακτική ουροπάθεια-Διάταση των νεφρών
- Επίσχεση ούρων
- Υποτροπιάζουσα αιματουρία
- Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
- Λιθίαση κύστεως
- Εκκολπώματα κύστεως
- Ουρολοιμώξεις
- Αυξημένο υπόλειμμα ούρησης (>150-200 cc)
- Καμία βελτίωση με φάρμακα
Πολύ συχνά, ο ασθενής συγχέει την έννοια του χειρουργείου του προστάτη και θεωρεί ότι είτε πάσχει από ΚΥΠ, είτε από καρκίνο του προστάτη, το χειρουργείο είναι το ίδιο. Δεν είναι έτσι όμως. Για την περίπτωση του καρκίνου, το παγκοσμίως ενδεδειγμένο χειρουργείο είναι η ριζική προστατεκτομή και ειδικά η ρομποτική ριζική προστατεκτομή, η οποία αφορά στην αφαίρεση ολόκληρου του προστάτη, των σπερματοδόχων κύστεων και των πυελικών λεμφαδένων (Εικόνα 1).
Αντιθέτως, το χειρουργείο για την ΚΥΠ, είναι μια σαφώς μικρότερης βαρύτητας χειρουργείο, το οποίο γίνεται δια της ουρήθρας, χωρίς τομές, χωρίς την ανάγκη γενικής αναισθησίας, όπου αφαιρείται το αδένωμα του προστάτη, δηλαδή εκείνος ο ιστός που προκαλεί την απόφραξη στην ούρηση (Εικόνες 2-3).
Σήμερα, η χρυσή επιλογή για την χειρουργική αντιμετώπιση της ΚΥΠ είναι η διουρηθρική προστατεκτομή.
Αυτή μπορεί να γίνει με τη χρήση αρκετών συστημάτων ενέργειας.
- Mονοπολικό σύστημα (TUR-P)
- Διπολικό σύστημα (Mέθοδος TURiS)
- Eξάχνωση-Eκπυρήνιση του προστάτη (Mέθοδος Green-Light laser)
Και οι 3 μέθοδοι χρησιμοποιούν την ίδια πρακτική, πάντα δια της ουρήθρας και χωρίς τομές. Υπάρχουν όμως διαφορές.
Η κλασσική μέθοδος με το μονοπολικό σύστημα τείνει να εγκαταληφθεί, λόγω των σημαντικών και επικίνδυνων μετεγχειρητικών επιπλοκών (αιμορραγία, ανάγκη για μετάγγιση, σύνδρομο απορρόφησης). Πλέον, έχει εγκατασταθεί από το διπολικό σύστημα (Μέθοδος TURiS: TransUrethral Resection in Saline), το οποίο σε πολλές μελέτες με μακροχρόνια αποτελέσματα έχει αποδείξει ότι έχει λύσει τα παραπάνω προβλήματα, έχοντας εξαιρετικά αποτελέσματα.
Η χρήση του Green-Light laser (Εικόνα 4) έχει επίσης εξαιρετικά αποτελέσματα, αλλά και σαφείς περιορισμούς, βάσει των επιστημονικών αποδείξεων που διαθέτουμε. Να τονίσουμε ότι τα πολύ καλά αποτελέσματα αφορούν στη χρήση του νέου συστήματος των 180kw Ο κύριος ασθενής για green-light laser είναι ο ασθενής με τάση για αιμορραγία λόγω χρήσης αντιπηκτικών φαρμάκων και ο ηλικιωμένος ασθενής με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης. Ένα μειονέκτημα της μεθόδου είναι η έλλειψη ιστού για ιστολογική εξέταση, αφού ο ιστός εξαχνώνεται. Όμως σημαντικό πλεονέκτημα είναι η μικρότερη νοσηλεία, η μικρότερη πιθανότητα διαταραχής της εκσπερμάτισης και η παραμονή του καθετήρα στην ουρήθρα (ώρες αντί για 1-2 ημέρες)
Kαι οι 2 επεμβάσεις δεν έχουν ουσιαστικά περιορισμό στο μέγεθος του προστάτη που αφαιρείται. Τα επιστημονικά δεδομένα όμως έως σήμερα, περιορίζουν τη χρήση του green-light laser σε προστάτες έως 100 κυβικά, λόγω της μεγάλης διάρκειας του χειρουργείου.
Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει και συγκρίνει τις παραπάνω 3 μεθόδους:
|
Μονοπολική TURP |
Mέθοδος TURiS |
Green-light laser |
|
|
Μέγεθος προστάτη |
80 κυβικά | Χωρίς περιορισμό | 100 κυβικά |
|
Παραμονή στο νοσοκομείο |
2-3 ημέρες | 1-2 ημέρες | Ώρες-1 ημέρα |
|
Ιστολογική εξέταση |
ΝΑΙ | ΝΑΙ | ΟΧΙ |
|
Επιπλοκές |
|||
| Μετάγγιση | 5% | 2% | 0.2% |
| Σύνδρομο απορρόφησης | 1-2% | ΟΧΙ | ΟΧΙ |
| Επίσχεση ούρων από πήγματα | 6.3% | 3% | 1% |
| Άμεση επίσχεση ούρων | 5.7% | 4% | 5% |
| Ουρολοίμωξη | 4% | 4.2% | 6% |
| Διαταραχές εκσπερμάτισης | 60% | 60% | 35% |
| Στένωση αυχένα κύστεως | 3% | 4% | 3% |
| Στένωμα ουρήθρας | 5% | 4.5% | 5% |
| Επίμονη ακράτεια ούρων | 1% | 0.5% | 1% |
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:
Η πρώτη επιλογή για την χειρουργική αντιμετώπιση της ΚΥΠ είναι η διουρηθρική προστατεκτομή. Οι καλύτερες μέθοδοι και συχνότερα χρησιμοποιούμενες είναι με τη χρήση του συστήματος TURiS και του green-light laser. Tα αποτελέσματα και των 2 μεθόδων είναι εξαιρετικά, με μικρή νοσηλεία και ταχεία επιστροφή στις δραστηριότητες. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της επέμβασης είναι η εμπειρία του χειρουργού, αλλά και η ειλικρινής ενημέρωση του ιατρού προς τον ασθενή του, ώστε να αποφασιστεί η σωστή παρέμβαση.
Τι να περιμένει και να προσέχει ο ασθενής μετά τη διουρηθρική προστατεκτομή;
Τα αποτελέσματα της διουρηθρικής προστατεκτομής στη βελτίωση της ούρησης είναι εντυπωσιακά, με βελτίωση της ροής κατά 100-150% και των συμπτωμάτων κατά 80-100%. Φυσικά, ο ασθενής πρέπει να είναι ενήμερος, ότι η τελική εικόνα βελτίωσης θα εμφανιστεί συνήθως 3-4 εβδομάδες μετεγχειρητικά, αν και σε κάποιους ασθενείς ο χρόνος ανάρρωσης που απαιτείται είναι μικρότερος.
Επίσης ο ασθενής θα πρέπει:
- Να περιμένει αιματουρία και ίσως τσούξιμο και συχνουρία τις πρώτες ημέρες
- Nα πίνει 1-2 λίτρα νερό ημερησίως
- Να μη σηκώνει βάρη >5 κιλά
- Να μη χρησιμοποιεί ποδήλατο, μοτοσυκλέτα
- Να μην κάνει ζεστό μπάνιο
- Να αποφεύγει το αλκοόλ και το πικάντικο φαγητό
- Να μην είναι δυσκοίλιος
- Να έχει σεξουαλικές επαφές συνήθως μετά από 3-4 εβδομάδες, αλλά με σημαντική πιθανότητα διαταραχής της εκσπερμάτισης (το σπέρμα θα πηγαίνει προς την ουροδόχο κύστη, χωρίς αυτό να επηρεάζει την υγεία σας)
Αρκετοί ασθενείς ρωτούν ή τους προτείνεται η ρομποτική αδενωματεκτομή ή η ανοικτή διακυστική προστατεκτομή. Η βασική και ίσως η μοναδική σήμερα ένδειξη των 2 αυτών επεμβάσεων είναι προστάτες άνω των 150 κυβικών και η συνύπαρξη μεγάλων εκκολπωμάτων της ουροδόχου κύστεως που θα πρέπει να αφαιρεθούν στον ίδιο χρόνο. Μιλάμε όμως για 2 σχετικά μείζονες επεμβάσεις.
Στην ανοικτή, ο ασθενής έχει μια τομή 7-8 εκατοστών, η ουροδόχος διατέμνεται σημαντικά και το αδένωμα αφαιρείται από τον χειρουργό τυφλά με τη χρήση του δείκτη του χεριού. Εν συνεχεία τοποθετούνται αιμοστατικές ραφές. Πρόκειται για επέμβαση που σχεδόν έχει εγκαταληφθεί, λόγω της σημαντικής επεμβατικότητας της τεχνικής, της μακράς παραμονής στο νοσοκομείο (4-7ημέρες), της παραμονής του καθετήρα (5-7 ημέρες) και των αρκετά υψηλότερων επιπλοκών.
Στη ρομποτική, η αρχή της επέμβασης είναι η ίδια με την ανοικτή, αλλά εδώ η πρόσβαση γίνεται από 5 μικρές οπές στο δέρμα και μέσω της περιτοναϊκής κοιλότητας, όπου βρίσκεται το έντερο. Σαφώς, έναντι της ανοικτής μεθόδου πλεονεκτεί, όχι όμως και έναντι της διουρηθρικής προσπέλασης, ενώ δεν υπάρχουν και αρκετά επιστημονικά δεδομένα που να την υποστηρίζουν.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_separator][vc_column_text]