Στυτική Δυσλειτουργία
Στυτική δυσλειτουργία είναι η αδυναμία απόκτησης ή διατήρησης μιας στύσης επαρκούς για διείσδυση και για την ικανοποίηση και των δύο σεξουαλικών συντρόφων. Η στυτική δυσλειτουργία αυξάνεται σημαντικά με την ηλικία.
Ένα πλήρες σεξουαλικό και ιατρικό ιστορικό θεωρείται αναγκαίο. Είναι σημαντικό να καθορισθεί κατά πόσο αφορά οργανική ή ψυχολογική αιτία χρησιμοποιώντας διάφορα χαρακτηριστικά του κλινικού ιστορικού. Η απώλεια της σεξουαλικής διάθεσης (λίμπιντο) σημαίνει είτε ορμονική έλλειψη είτε ψυχολογική προέλευση. Το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η κατανάλωση φαρμάκων είναι σημαντικά για την εκτίμηση της στυτικής δυσλειτουργίας. Προηγούμενες επεμβάσεις (ριζική εκτομή πυελικής κακοήθειας, διουρηθρική προστατεκτομή) έχουν ως πιθανό κίνδυνο την βλάβη των νεύρων της στύσης. Ερωτηματολόγια συμπτωμάτων είναι χρήσιμα για την εισαγωγή του θέματος στους ασθενείς, ενώ η εκτίμηση των προσδοκιών του ζευγαριού είναι σημαντική για τον καθορισμό της καλύτερης θεραπείας.
| ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΚΥΡΙΕΣ ΑΙΤΙΕΣ | |
| ΑΙΤΙΑ | ΠΟΣΟΣΤΟ % |
| ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ | 33 |
| ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ | 25 |
| ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΝΕΥΡΩΝ | 7 |
| ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ/ΤΡΑΥΜΑ ΠΥΕΛΟΥ | 6 |
| ΦΑΡΜΑΚΑ | 5 |
| ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ | |
| ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ | ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ |
| ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ | ΦΑΙΝΟΘΕΙΑΖΙΝΕΣΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ |
| ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ | ΤΡΙΚΥΚΛΙΚΑ ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ ΜΟΝΟΑΜΙΝΟ ΟΞΕΙΔΑΣΗΣΦΛΟΥΟΞΕΤΙΝΗ |
| ΑΝΤΙΥΠΕΡΤΑΣΙΚΑ | β- ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣΘΕΙΑΖΙΔΙΚΑ ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ |
| ΔΙΑΦΟΡΑ | ΑΝΤΙΑΝΔΡΟΓΟΝΑ ΚΛΟΦΙΜΠΡΑΤΗΣΙΜΕΤΙΔΙΝΗ ΔΙΓΟΞΙΝΗ ΙΝΔΟΜΕΘΑΚΙΝΗ |
| ΨΥΧΟΤΡΟΠΑ | ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΚΟΚΑΙΝΗ ΗΡΩΙΝΗ |
Μια πλήρης κλινική εξέταση είναι αναγκαία με ιδιαίτερη προσοχή στα δευτερογενή σεξουαλικά χαρακτηριστικά, στην πίεση του αίματος, στην κατάσταση του καρδιαγγειακού, στις σφύξεις των περιφερικών αρτηριών και στο νευρολογικό σύστημα. Προσεκτική εξέταση των γεννητικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένης και της ψηλάφησης του πέους, θεωρείται αναγκαία για τον αποκλεισμό θεραπεύσιμων σωματικών αιτίων που έχουν να κάνουν με στυτική δυσλειτουργία. Η παρουσία μικρών όρχεων, ιδιαίτερα όταν σχετίζεται με ελαττωμένη σεξουαλική διάθεση, μπορεί να υποκρύπτει ενδοκρινική ανωμαλία.
Πρόωρη Εκσπερμάτιση
Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι πιθανότατα το συχνότερο πρόβλημα στη σεξουαλική ζωή ενός άνδρα, με συχνότητα που αγγίζει το 30% στις ηλικίες 18-59 ετών. Οι ορισμοί ποικίλλουν, αλλά γενικότερα ορίζεται ως η αδυναμία του άνδρα να καθυστερήσει την εκσπερμάτιση κατά την είσοδο του πέους στον κόλπο για διάστημα μικρότερο του 1-2 λεπτών ή κατά τον ελάχιστο σεξουαλικό ερεθισμό. Η πάθηση αυτή οδηγεί σε σεξουαλική απογοήτευση, άγχος και απομόνωση.
Διακρίνεται σε πρωτοπαθή, η οποία αφορά σε άνδρες που πάσχουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής και σε δευτεροπαθή, η οποία εμφανίζεται αργότερα.
Είναι βασικό να αναγνωρίζονται οι καταστάσεις εκείνες που οδηγούν σε πρόωρη εκσπερμάτιση, μια και ο ψυχολογικός παράγων παίζει σημαντικό ρόλο. Η λήψη λεπτομερούς ιστορικού και η ενδελεχής ιατρική εξέταση βοηθούν σημαντικά.
Αντιμετώπιση υπάρχει και αφορά σε προσαρμογές στη συμπεριφορά, ειδικές ασκήσεις που εφαρμόζει το ζευγάρι κατά την πράξη, τοπικά αναισθητικά σκευάσματα και φαρμακευτικές ουσίες. Οι τελευταίες χρησιμοποιούνται κυρίως στην πρωτοπαθή μορφή της πρόωρης εκσπερμάτισης. Τα αποτελέσματα είναι αρκετά ικανοποιητικά.
ΨΥΧΟΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Αποτελεί το στήριγμα της θεραπείας για ζευγάρια με προβλήματα ψυχοσεξουαλικά, σχέσης και απόδοσης. Η συμβουλευτική θεραπεία από μόνη της συχνά αποκαθιστά την σεξουαλική λειτουργία, αλλά επιπρόσθετα φυσικά μέτρα μπορεί να χρειαστούν σε ορισμένα ζευγάρια. Η επίτευξη στύσης με την χρήση φυσικών μέτρων θεραπείας μπορεί να βοηθήσει ορισμένους άντρες να ξεπεράσουν το ψυχολογικό πρόβλημα με το να δουν ότι η επίτευξη στύσης είναι δυνατή.
ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΚΕΝΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΝ ΤΗΝ ΣΤΥΣΗ
Οι συσκευές κενού είναι απλές και ασφαλείς, αλλά η τεχνική μπορεί να είναι δύσκολο να τελειοποιηθεί.. Επιτρέπουν την επίτευξη στύσεως για 45 λεπτά, αλλά μπορεί να περιοριστεί η εκσπερμάτιση στο 40% των ασθενών και να εμφανιστούν πετέχειες ή μώλωπες στο πέος.
ΠΕΪΚΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ
Αυτοδιαχειριζόμενες πεϊκές ενέσεις προσταγλανδίνης Ε1(αλπροσταδίλη) επιτυγχάνουν καλές στύσεις, με την προϋπόθεση της επαρκούς ροής αίματος και είναι καλά ανεκτές από το 65-85% των ασθενών.
ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία με τεστοστερόνη έχει ένδειξη μόνο όταν έχει διαπιστωθεί βιοχημικά η έλλειψης της. Λιγότερο από το 50% των ανδρών που αντιμετωπίζονται με τεστοστερόνη είναι ικανοί να πετύχουν στύση μόνο με αντικατάσταση της ορμόνης και άλλα φυσικά μέτρα μπορεί να χρειαστούν.
ΠΕΪΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
Οι πεϊκές προθέσεις αποτελούν την καλύτερη επιλογή όταν οι άλλες μορφές θεραπείας έχουν αποτύχει. Τα κύρια προβλήματα είναι μηχανική αποτυχία, λοίμωξη και η παρεκτόπισή τους.
ΠΑΡΑΚΛΙΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ
- Αποκλεισμός σακχαρώδη διαβήτη(με εξέταση ούρων ή αίματος), λιπιδαιμικό προφίλ (χοληστερόλη, τριγλυκερίδια)
ΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ
- Γοναδοτροπίνες του πλάσματος (θυλακιοτρόπος ορμόνη, ωχρινοτρόπος ορμόνη), θυρεοειδοτρόπος ορμόνη.
- Τεστοστερόνη και προλακτίνη (υποχρεωτικές επί παρουσίας μικρών όρχεων ή επί ελαττωμένης σεξουαλικής διάθεσης)
ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
- Διαγνωστική ενδοπεϊκή ένεση αλπροσταδίλης
- Σηραγγογραφία/σηραγγομετρία
- Μέτρηση της πεϊκής ροής αίματος με Doppler
- Μελέτη νυκτερινών πεϊκών διογκώσεων
- Πυελική αρτηριογραφία
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Όλες οι πιθανές θεραπείες πρέπει να συζητούνται με το ζευγάρι, ώστε αυτοί να συμμορφωθούν με τα προγράμματα των προτεινόμενων θεραπειών. Εάν μια θεραπεύσιμη σωματική ανωμαλία (όπως φίμωση, επώδυνο πέος, νόσος Peyronie, μικρός χαλινός πέους) διαγνωσθεί, πρέπει αυτή να θεραπευθεί αρχικά. Κάθε έλλειψη ορμόνης πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Γενικές οδηγίες για διακοπή του καπνίσματος, μείωση του αλκοόλ και διακοπή των επιβαρυντικών φαρμάκων μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα άμεση βελτίωση χωρίς την ανάγκη για περαιτέρω παρεμβάσεις.
Σε αποτυχία των μέτρων αυτών, θεραπεία από το στόμα αποτελεί την καλύτερη αρχική αντιμετώπιση. Αναστολείς της 5-φωσφοδιεστεράσης (Viagra, Cialis, Levitra) χρησιμοποιούνται στους περισσότερους ασθενείς και είναι αποτελεσματικοί στο 70-80%, ανεξαρτήτως του υποκείμενου προβλήματος. Σεξουαλική διέγερση απαιτείται για την επίτευξη στύσεως με την χρήση αυτών των φαρμάκων και δεν πρέπει να λαμβάνονται μαζί με αλκοόλ ή μετά από μεγάλο και λιπαρό γεύμα. Οι παρενέργειες (ερυθρότητα προσώπου, μυαλγία, δυσπεψία, μπλε-πράσινοι οπτικοί αποχρωματισμοί) είναι ενοχλητικές στο 15% των ασθενών. Η μόνη κύρια αντένδειξη στους αναστολείς φωσφοδιεστεράσης είναι η κατανάλωση νιτρωδών (τρινιτρική γλυκερίνη ή ισοσορβίτη για την στηθάγχη) λόγω του κινδύνου αγγειοδιαστολής και υπότασης.