Νεφρικοί Όγκοι

Share it:

Νεφρικοί Όγκοι

ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ

Υπάρχουν δύο τύποι καλοηθών όγκων, το ογκοκύττωμα και το αγγειομυολίπωμα. Το ογκοκύττωμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων παρά μόνο με την ιστολογία.

Τα αγγειομυολιπώματα είναι ασυμπτωματικά όταν είναι μικρά, αλλά έχουν αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας όταν είναι > 4 cm. Σχετίζονται με οζώδη σκλήρυνση, νοητική καθυστέρηση, επιληψία και σμηγματογόνο αδένωμα (Nόσος Bourneville).

 

 

ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ

Τα καρκινώματα των νεφρικών κυττάρων αποτελούν το 2% των καρκίνων των ενηλίκων με μέση ηλικία διάγνωσης τα 70 έτη και 56% θνητότητα εξαιτίας του όγκου. Η αυξημένη χρήση κοιλιακών απεικονιστικών μεθόδων αντιστοιχεί σε μεγαλύτερη αναλογία (30-60%) όγκων που διαγιγνώσκονται τυχαία. Τριάντα τοις εκατό των ασθενών έχουν στοιχεία μεταστάσεων κατά την παρουσίαση.

96% των νεφρικών όγκων είναι σποραδικοί και 4% είναι κληρονομικοί. Η πιο συχνά κληρονομούμενη μορφή είναι η νόσος von Hippel-Lindau, ένας αυτοσωματικά επικρατής οικογενής καρκίνος με μετάλλαξη στο βραχύ σκέλος του χρωμοσώματος 3. Το σύνδρομο περιλαμβάνει καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων, αμφιβληστροειδικά αγγειώματα, παρεγκεφαλιδικά αιμαγγειωβλαστώματα, φαιοχρωμοκυττώματα, κύστεις του νεφρού, του παγκρέατος ή της επιδιδυμίδας, όγκους των παγκρεατικών νησιδιακών κυττάρων και όγκους του ενδολεμφικού θύλακου. Περισσότεροι από το 70% των ασθενών αναπτύσσουν νεφρικούς όγκους μέχρι την ηλικία των 60 ετών, και αυτοί είναι συχνά πολυεστιακοί.

 

 

ΠΑΡΑΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΦΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΘΙΖΗΣΗΣ ΕΡΥΘΡΩΝ55%
ΥΠΕΡΤΑΣΗ35%
ΑΝΑΙΜΙΑ35%
ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ35%
ΠΥΡΕΤΟΣ15%
ΣΥΝΔΡΟΜΟ STAUFFER15%
ΥΠΕΡΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΑ10%
ΠΟΛΥΚΥΤΤΑΡΑΙΜΙΑ3%
ΝΕΥΡΟΜΥΟΠΑΘΕΙΑ3%

ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η κατάταξη με το σύστημα όγκος/λεμφαδένες/μεταστάσεις (TNM) φαίνεται στον Πίνακα 2. Κατά την διάγνωση, το 25-30% έχει μεταστάσεις στους πνεύμονες, μαλακούς ιστούς, οστά, ήπαρ και εγκέφαλο με σειρά συχνότητας.

 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η κλασσική τριάδα οσφυϊκός (λαγόνιος) πόνος, αιματουρία και οσφυϊκή μάζα προκύπτει μόλις στο 10% των ασθενών. Η τυχαία ανίχνευση των νεφρικών όγκων αποτελεί το πιο συχνό φαινόμενο (30-60%). Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιαστούν μόνο με αιματουρία, ενώ και τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα είναι συχνά (Πίνακας). Οι συμπτωματικοί ασθενείς είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλού σταδίου νόσο.

Συχνά δεν υπάρχουν ευρήματα κατά την εξέταση, εκτός από την απώλεια βάρους, την καχεξία ή την αναιμία. Η εξέταση της κοιλίας μπορεί να αποκαλύψει ψηλαφητή μάζα στην ανώτερη κοιλιακή ή οσφυϊκή χώρα. Αριστερή κιρσοκήλη  μπορεί να υπάρχει σε ασθενείς με αριστερό νεφρικό όγκο. Οίδημα των κάτω άκρων, που υπονοεί νόσο των λεμφαδένων ή απόφραξη της κάτω κοίλης φλέβας, εμφανίζεται περιστασιακά.

 

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Οι εξετάσεις ρουτίνας πρέπει να περιλαμβάνουν, ανάλυση ούρων, πλήρη αιματολογικό έλεγχο, ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ), ηλεκτρολύτες, κρεατινίνη και λειτουργικές δοκιμασίες ήπατος (αλκαλική φωσφατάση, ασβέστιο ορού).

Η αξονική τομογραφία ή ο υπέρηχος αποτελούν πλέον πρώτης γραμμής εξετάσεις σε ασθενείς που εμφανίζονται με μακροσκοπική αιματουρία. Η πρώτη παρέχει καλές ανατομικές λεπτομέρειες, πληροφορίες για την κατάσταση των λεμφαδένων και λειτουργικές πληροφορίες και για τους δύο νεφρούς. Ανασύσταση εικόνων μπορεί να γίνει εάν είναι να επιλεχθεί μερική νεφρεκτομή. Μια ακτινογραφία θώρακα θεωρείται σημαντική και μια αξονική του θώρακα εκτελείται για όλους τους ύποπτους νεφρικούς όγκους >3cm. Το σπινθηρογράφημα των οστών γίνεται σε εκείνους τους ασθενείς με πόνο στα οστά ή με αυξημένη αλκαλική φωσφατάση. Περιστασιακά, υπέρηχος ή βιοψία με βελόνη καθοδηγούμενη με αξονική τομογραφία της βλάβης είναι απαραίτητη, όταν υπάρχει πραγματική αμφιβολία για την φύση της νεφρικής μάζας. Σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, μπορεί να χρειασθεί νεφρόγραμμα ή μέτρηση της σπειραματικής νεφρικής διήθησης.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η καλύτερη μέθοδος θεραπείας του νεφρικού καρκίνου είναι το χειρουργείο, αλλά η δυνατότητα να επιτευχθεί αυτός ο στόχος εξαρτάται από το στάδιο και τον βαθμό της νόσου.

Η κύρια χειρουργική θεραπεία ήταν πάντα η ριζική νεφρεκτομή, η οποία κλασσικά περιλαμβάνει πρώιμο έλεγχο των νεφρικών αγγείων και απομάκρυνση του περινεφρικού λίπους, της περιτονίας Gerota, των περιοχικών λεμφαδένων και του σύστοιχου επινεφριδίου.

Η εμπλοκή του επινεφριδίου εμφανίζεται στο 6% όλων των νεφρικών καρκίνων, αλλά ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε όγκους μεγαλύτερου σταδίου και βαθμού. Το επινεφρίδιο πρέπει να απομακρύνεται σε όγκους του άνω πόλου, πολυεστιακούς όγκους και σε προσβολή της νεφρικής φλέβας.

Τεχνικές που διατηρούν τον νεφρό (ρομποτική μερική νεφρεκτομή) χρησιμοποιούνται συχνά σε ασθενείς στους οποίους η ριζική νεφρεκτομή θα αφήσει τον ασθενή χωρίς νεφρό ή απαιτούν θεραπεία νεφρικής υποκατάστασης με την μορφή της διάλυσης.

ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ

Τόσο η ριζική όσο και η μερική νεφρεκτομή μπορούν να πραγματοποιηθούν λαπαροσκοπικά και πλέον ρομποτικά. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές σχετίζονται με μικρότερη απώλεια αίματος, λιγότερο πόνο, μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο και πιο γρήγορη επιστροφή στις φυσιολογικές δραστηριότητες. 

Νεφρικοί Όγκοι: Σήμερα, η ρομποτική νεφρεκτομή και η ρομποτική μερική νεφρεκτομή είναι η πρώτη επιλογή θεραπείας παγκοσμίως. 
 

Φυσικά, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι σαφώς ανώτερο (μικρές οπές έναντι μεγάλης τομής).

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Οι κύριες τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι η κρυοπηξία (cryoablation) και η εκτομή με ραδιοσυχνότητες (RF: radiofrequency ablation). Η κρυοπηξία συνήθως πραγματοποιείται με λαπαροσκοπική καθοδήγηση ή διαδερμικά μέσω αξονικού τομογράφου.

Πριν την εφαρμογή αυτών των τεχνικών, απαιτείται πάντα η βιοψία του όγκου για την επιβεβαίωση της νόσου.

Οι δύο τεχνικές φαίνονται υποσχόμενες, αλλά έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ατελούς εκτομής του όγκου. Σαφώς, το ογκολογικό τους αποτέλεσμα βιβλιογραφικά είναι κατώτερο του χειρουργείου, με υψηλότερα ποσοστά υποτροπών που φθάνουν το 8-10%. Αυτές οι τεχνικές θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιούνται για ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας με πολλαπλή συνοσηρότητα ή με κληρονομικούς νεφρικούς καρκίνους που είναι πιθανό να αναπτύξουν περαιτέρω όγκους και αναπόφευκτα θα χρειαστούν πολλαπλές θεραπείες.

Scroll to Top