Καρκίνος του πέους

Share it:

Καρκίνος πέους: Επίπτωση

Η υψηλότερη επίπτωση εμφανίζεται στην Αφρική, Ασία και στη Νότια Αμερική, αλλά ο καρκίνος πέους είναι σπάνιος στην Ευρώπη, επηρεάζοντας μόνο 1 στους 100000 άνδρες.

95% των καρκίνων του πέους είναι καρκινώματα πλακώδους επιθηλίου, με τα υπόλοιπα να είναι μελανώματα, βασικοκυτταρικά καρκινώματα η λεμφώματα.

Η περιτομή έχει προστατευτική επίδραση. Ο καρκίνος επηρεάζει μόνο την ακροποσθία στο 25% και μόνο την βάλανο του πέους στο 50%. Είναι ασύνηθες να εμπλέκεται το σώμα του πέους.

Προκακοήθεις ανωμαλίες

Οι ιοί των ανθρωπίνων οξυτενών κονδυλωμάτων (HPV) 16 και 18 είναι οι πιο συχνά σχετιζόμενοι με τους γεννητικούς καρκίνους. HPV-16 DNA έχει βρεθεί στο 50% των καρκίνων του πέους ή σε περιοχές δυσπλασίας. Η ερυθροπλακία του Queyrat, η νόσος Bowen και η bowenoid βλατίδωση πιστεύεται πως είναι προκακοήθεις βλάβες.

Εκτίμηση των λεμφαδένων στη διάγνωση

55% των ψηλαφητών λεμφαδένων είναι θετικοί κατά την διάγνωση. Στενή παρακολούθηση των ψηλαφητών λεμφαδένων μετά από αντιβιοτική θεραπεία είναι προτιμότερη προσέγγιση για χαμηλού κινδύνου νόσου. Εάν οι λεμφαδένες επιμένουν μετά από αυτό, βιοψίες (αναρρόφηση, από τον πυρήνα, ή ανοικτές μπορεί να είναι αναγκαίες).

Εάν οι βουβωνικοί λεμφαδένες περιέχουν πράγματι όγκο, ακολουθούν αξονική τομογραφία κοιλίας και θώρακα. Σπινθηρογράφημα οστών ενδείκνυται μόνο αν υπάρχει πόνος στα οστά.

Αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς όγκου 

Η αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς όγκου παραμένει αμφιλεγόμενη. Ενώ ο στόχος είναι η απομάκρυνση του πρωτοπαθούς όγκου, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για την συντηρητική θεραπεία με την διατήρηση της κοσμητικής εμφάνισης με φυσιολογική σεξουαλική και ουροποιητική λειτουργία.

Κλινικά ευρήματα

Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών με καρκίνο του πέους είναι χωρίς περιτομή και έχουν μάζα ορατή ή ψηλαφητή κάτω από τη ακροποσθία. Βουβωνική λεμφαδενοπάθεια είναι ορατή στο 60% των ασθενών κατά την εμφάνιση, συχνά λόγω δευτεροπαθούς λοίμωξης. Ωστόσο. το 20% των ασθενών με αψηλάφητους λεμφαδένες έχουν λεμφαδενικές μικρομεταστάσεις.

Καρκίνος πέους: Διάγνωση

Η περιτομή με την βιοψία αποτελούν την κύρια διάγνωση και είναι σημαντικές πριν την θεραπεία. Η πρωτοπαθής βλάβη σταδιοποιείται με την κλινική εξέταση, αν και ο υπέρηχος ή η μαγνητική τομογραφία μπορεί να είναι χρήσιμοι για την εκτίμηση της διήθησης του σηραγγώδους σώματος. Μετά την αρχική βιοψία, δυναμικό σπινθηρογράφημα και βιοψία του φρουρού λεμφαδένα μπορεί να εκτελεσθούν σε υψηλού κινδύνου νόσο για να αποτραπεί μη απαραίτητη λεμφαδενεκτομή.

Ο καρκίνος πέους δεν είναι κοινός στις ανεπτυγμένες χώρες και προκύπτει μόνο σε άντρες χωρίς περιτομή.

 

Νόσος χαμηλού κινδύνου

Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν θεραπεία με λέιζερ, κρυοθεραπεία, φωτοδυναμική θεραπεία, τοπική χημειοθεραπεία (αλοιφή 5-φλουορουρακίλης), ακτινοθεραπεία, βραχυθεραπεία, και χειρουργείο (μερική πεεκτομή ή εκτομή της βαλάνου). Όταν η παρακολούθηση είναι πιθανό να μην είναι εφικτή, αυτό που συνήθως προτείνεται είναι το ριζικό χειρουργείο.

Η εξωτερική ακτινοβόληση και η βραχυθεραπεία παρέχουν ποσοστά ολικής απάντησης 56% και 70% αντίστοιχα. Στις κοινές επιπλοκές περιλαμβάνονται η τηλεαγγειεκτασία (90%), τα ουρηθρικά στενώματα (35%) και η στένωση του στομίου (15-30%).

Τα ποσοστά τοπικής υποτροπής είναι παρόμοια για όλες θεραπευτικές επιλογές (15-25%).

Υψηλού κινδύνου

Σε αυτή τη περίπτωση ο καρκίνος πέους απαιτεί ριζικό χειρουργείο (βαλανεκτομή, μερική ή ολική πεεκτομή αναλόγως της τοπικής επέκτασης της νόσου). Συνοδευτικά, μπορεί να απαιτηθεί και βουβωνική λεμφαδενεκτομή, αναλόγως της αρχικής βιοψίας, ή επί ψηλαφητών λεμφαδένων παρά τη χορήγηση αντιβίωσης.

Οι κύριοι κίνδυνοι της ριζικής βουβωνικής λεμφαδενεκτομής είναι η νέκρωση του δερματικού κρημνού, το λεμφοίδημα, σχηματισμός σερώματος, εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και η πνευμονική εμβολή.

Προχωρημένη νόσος

Η χημειοθεραπεία μπορεί να έχει ένδειξη προ του χειρουργείου για καθηλωμένους βουβωνικούς λεμφαδένες, με την χρήση φαρμάκων που στηρίζονται στην πλατίνα και στην 5-φλουορουρακίλη; Τα ποσοστά ανταπόκρισης είναι του 70% ενώ τα ποσοστά επιβίωσης του 23%. Παρόμοιες αγωγές επίσης χρησιμοποιούνται στην προχωρημένη νόσο με πλήρης ή μερική ανταπόκριση του 30%.

Scroll to Top